هوشنگ ابتهاج
هوشنگ ابتهاج (سایه)
امیر هوشنگ ابتهاج معروف به ه.الف سایه» مردی ازجنس شعر و ادب فارسی که شعر های وی طرفداران زیادی دارد. این شاعر بنام ایرانی در۶ اسفند ۱۳۰۶ در رشت متولد شد.
پدرش آقاخان ابتهاج از مردان سرشناس رشت و مدتی رئیس بیمارستانپورسینای این شهر بود.
وی در جوانی دلباخته دختری ارمنی به نام گالیا شد که در رشت ساکن بودو این عشق دوران جوانی دست مایه اشعار عاشقانه‌ای شد که در آن ایام سرود. بعد هاکه ایران غرق خون ریزی و جنگ و بحران شد، شعری با اشاره به همان روابط عاشقانه‌اشبا گالیا سرود.
درسال ۱۳۳۷ با خانم آلما مایکیال ازدواج کرد و حاصل این ازدواج چهار فرزند بهنامهای یلدا ۱۳۳۸»، کیوان ۱۳۳۹»،آسیا ۱۳۴۰»، و کاوه ۱۳۴۱'' میباشد.
از سال۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ سرپرست برنامه گل‌ها در رادیوی ایران، پس از کناره گیری داوود پیرنیاو پایه‌گذار برنامه موسیقایی گلچین هفته بود. تعدادی از غزل‌های او توسط خوانندگانترانه اجرا شده است.
هوشنگ ابتهاج درسال ۱۳۱۸با موسیقی و سرودن شعر آشنا گردید. وی در آغاز، همچون شهریار، چندی کوشید تا به راه نیمابرود؛ اما، نگرش مدرن و اجتماعی شعر نیما، به ویژه پس از سرایش ققنوس، با طبع اوکه اساسا شاعری غزلسرا بود؛ همخوانی نداشت. پس راه خود را که همان سرودن غزل بود؛دنبال کرد.
هر چه گفتم جملگی از عشقخاست
جز حدیثِ عشق گفتن دلنخواست
حشمتِ این عشق از فرزانگیست
عشقِ بی فرزانگی دیوانگی ست
دل چو با عشق و خرد همرهشود
دستِ نومیدی ازو کوته شود
گر درین راه طلب دستم تهی ست
عشقِ من پیشِ خرد شرمنده نیست
|
من آن ابرم که می‌خواهد ببارد دل تنگم غریب این در و دشت |
| ای دوست شاد باش که شادی سزای توست صبح امید و پرتو دیدار و بزم مهر
|
کانون پرورش فکریکودکان و نوجوانان کتابخانه پستی داراب – شهریور 98 
درباره این سایت